فریاد سکوت وار

نور مهتاب در سکوت شب فرو رفته
و جیرجیرکها گاه به گاه سکوت را می شکنند 
بی شک آن موجودات کوچک نمی دانند که مدام با صدای خود مرا از افکار خویش بیرون می کشانند
منی که همرنگ با سکوت شب شدم و در سکوت خود فرورفته ام
سکوتی پر از فریاد.....
        فریادی از درون چشمان منتظرم
                فریادی از درد، درد ترک برداشتم قلب کوچکم 
                         فریادی از درون قطرات اشک چشمانم
                                           فریادی از ذره ذره ی وجودم
و من پر می شوم از فریاد سکوت وارم
فریادی که از دست سنگدلان زمانه در پوشش سکوت پنهان شده
و تو .....
و تو تنها حال مرا می فهمی !!!!
تو آنی که هر سکوت را می شنوی و هر فریاد را احساس می کنی
تو آنی که همیشه و در همه حال ترکهای قلبم را پیوند می دهی وگرنه مدتها پیش این قلب پاره پاره شده بود
تو آنی که با نسیمت اشکهایم را نوازش می دهی و شاپرکهای خیالی ات را برای بوسه زدن بر گونه هایم خبر می کنی...

 

خدایا در این سکوت شب که می دانم پر از فریاد دلهاست...

تورا می خوانم و هزاران بار نامت را در قلبم دیکته می کنم